Δεν μπορούσα να μην το "κλέψω"!
30 Απρ 2011
Πρωτο-Μαγιάτικες Ευχές μ' άνθη του κήπου μου (ΝΥ)...
...κι ήρθε ο Μάης, βιαστικός, κι ανήλιαγος... τ' ασθενικά του 'λιοχαμόγελα, μικρές χαρές για τους κοκκινολαίμηδες που ετοιμάζουν φωλιές πίσω, στα πυκνά κλαδιά...Ζεστο-τυλιγμένα τα μικρά παιδιά ρώτησαν:
" - πώς είναι ο Μάης στην Ελλάδα, μαμά;
-Ω! γεμάτος ανθούς, πνιγμένος στα χρώματα! λιβάδια, δέντρα, αυλές..., όλα εκεί μοσχοβολούν...
- και, γιατί δεν πάμε εκεί να ζήσουμε; (...!!!)
- αχ! δεν είναι εύκολο!...
-...επειδή δεν έχουμε λιβάδια, δέντρα, αυλές; ...
-... επειδή το όνειρο διαλύεται μόλις ξυπνήσουμε, παιδιά μου...
- μα, εμείς περπατάμε τώρα! Δεν κοιμώμαστε!
-... άλλοι μας "έπιασαν στον ύπνο", παιδιά μου..., πάμε να σας δείξω τα δικά μας λουλούδια στον μικρό κήπο μας... έχει αρκετά ίδια... θα σας εξηγήσω εκεί, να πάρετε μια ιδέα...
- μέχρι εκεί πάει το όνειρο, μαμά;...!!!
-... αρκεί να υπάρχει ένας μικρός κήπος, μάτια μου, από κεί Ανθίζει το όνειρο...
αλλού, δεν υπάρχει ούτε κήπος... "
Αναστέναξαν τα μικρά παιδιά. Υγράνθηκαν τα μάτια της μάνας. Ο κρύος αέρας, ευγενικά της τα στέγνωσε πριν τα δουν τα μικρά κι αρχίσουν νέες ερωτήσεις...
Ο ήλιος, φάνηκε για λίγο, έσπευσε να φωτίσει το κίτρινο κλαδάκι της φορσύθιας,
γέμισε με όση λάμψη μπορούσε τους λαιμούς των υακίνθων, και μαζί με τον αέρα, άρχισε να παίζει με τα παιδιά που βάλθηκαν να μαζεύουν διάφορα πρωτόβγαλτα μαγιολούλουδα για το στεφανάκι της Πρωτομαγιάς...Χαρούμενη, αθώα, γεμάτη ελπίδες η επαφή των παιδιών με την Άνοιξη!
Εγκληματικό να τους στερείς την αγάπη για το ένειρο!
Βάναυσο, να τα προσγειώνεις για το ζοφερό "αύριο" όπου άλλοι, ασύδοτοι προγραμματίζουν γι' αυτά! Στην τρυφερή ηλικία, λίγα "λευκά ψέμματα" είναι απαραίτητα. Όπως το νερό στα φυτώρια, όπως το τραγούδι στις πυραλλίδες... όπως...
η ελπίδα ότι δεν χάθηκαν όλα, ακόμη και σε μας!Καλή Πρωτομαγιά,
Καλό Μήνα σε όλους!
Πάντα με τ' όνειρο και την Αγάπη,
Υιώτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου